Maar nu is er dat meisje, Abigail... Om de een of andere reden zwerft ze graag door het donkere en muffe kasteel. Ze beweert niets te weten over vampieren, maar ik zweer dat ze me elke keer dat we elkaar ontmoeten, probeert te vermoorden. Ik zou haar gisteravond hebben uitgenodigd voor mijn diner als ze niet was gevlucht met iets wat heel dierbaar is voor mij. Mijn hoektand.
Nu wacht ik tot zonsondergang om haar te vinden en mijn tand terug te krijgen. En dan ga ik de weerwolf vermoorden die in het bos huilt, want dat is eigenlijk de enige voorwaarde waaronder oom Vlad mij toestaat om weer naar huis te mogen komen.
Maar het probleem met de wolf is moeilijker op te lossen dan verwacht. En de koekjesgeur van Abigail zorgt ervoor dat ik echt domme dingen doe..