In Mijn kindertijd toont Lampedusa hoe een achtenvijftigjarige man het geluk herovert. Het doen en laten van de aristocratie, waartoe hij behoort, wordt niet alleen getekend door nostalgie. Geraffineerde verbale spotternij gaat gepaard met rijke en gekoesterde familieverhalen. Maar Mijn kindertijd is niet alleen een terugkeer naar de verloren identiteit. Het biedt ook een inkijkje in de werkplaats van de schrijver van De tijgerkat.
De ragfijne verhalen in dit boek vormen in zekere zin het laboratorium van diens schrijverschap, waarin, in navolging van Proust, het subjectieve de voorkeur krijgt boven de waarheid.
De ragfijne verhalen in dit boek vormen in zekere zin het laboratorium van diens schrijverschap, waarin, in navolging van Proust, het subjectieve de voorkeur krijgt boven de waarheid.
