'Ik schrijf boeken voor wakkere mensen. Dat speelt een beetje in mijn nadeel. Want wakkere mensen lopen nu eenmaal niet dik gezaaid', zo liet Yves Petry zich ooit ontvallen. In het essay "Mijn leven als foetus" waagt hij zich aan een speelse, soms schampere maar altijd lucide reflectie over het in de steigers zetten van een roman. 'Ik zal wel niet de enige schrijver zijn die er regelmatig bijloopt als een sluimerend figuur, een uit zijn vruchtwater weggerukte foetus, geplaagd en bezwaard door verlangens naar een voltooiing die nog lang niet is bereikt.' Welk nut heeft een roman eigenlijk nog? Mijn leven als foetus mondt uit in een bevlogen verdedigingsrede voor het 'volstrekt zinloze' en tegelijk 'volstrekt waarachtige' van literatuur. Daarmee is dit eerste deel van de Belgica-reeks ook een ondubbelzinnig statement.
Van een helder en informatief nawoord voorzien door Dirk Leyman.
Van een helder en informatief nawoord voorzien door Dirk Leyman.
