Dit is een verzameling
Gezongen en ongezongen woorden
Geschreven tijdens een reis door de tijd
Van 25 jaar
Een poging
Om wat ik zag
En dacht
In taal te vangen
(Stef Bos, Najaar 2015)
Kortom, een prachtig boek van 384 pagina's in een harde kaft met zwart linnen rug gevuld met heel veel van Stef's liedteksten en gedichten van de afgelopen 25 jaar, door Bos zelf aan elkaar geschreven. Een boek waarin taal de rode draad is, of dat nu Nederlands, Vlaams of Zuid-Afrikaans is. Hij is iemand die de verschillen viert. Hij kijkt terug naar wanneer en hoe zijn liefde voor taal ontstond, en neemt ons mee op de weg waarlangs duidelijk werd dat het beschrijven van wat hij dacht en voelde een noodzaak werd. Weg van de spotlights en terug naar de kern.
Duidelijk is dat hij tijdens zijn studie kleinkunst aan de toneelschool veel verschillende disciplines onderzocht, maar het schrijven de kern bleef. Op zijn reis ondervond hij ook zeker wat hij niet wilde. We lezen wie zijn inspiratiebronnen waren, en hoe hij het Franse chanson ontdekte, waarbij vooral de verbinding tussen tekst en persoonlijkheid hem, meer nog dan de muziek, intrigeerde. Dat de geschiedenis ook steeds een grote rol bleef spelen. En hoe hij met vallen en opstaan een lange weg aflegde voor hij wist wat hij echt wilde, en hoe teksten (net als hijzelf) onderweg konden veranderen, en een tweede leven kregen.
Een laatbloeier noemt hij zichzelf.
Gezongen en ongezongen woorden
Geschreven tijdens een reis door de tijd
Van 25 jaar
Een poging
Om wat ik zag
En dacht
In taal te vangen
(Stef Bos, Najaar 2015)
Kortom, een prachtig boek van 384 pagina's in een harde kaft met zwart linnen rug gevuld met heel veel van Stef's liedteksten en gedichten van de afgelopen 25 jaar, door Bos zelf aan elkaar geschreven. Een boek waarin taal de rode draad is, of dat nu Nederlands, Vlaams of Zuid-Afrikaans is. Hij is iemand die de verschillen viert. Hij kijkt terug naar wanneer en hoe zijn liefde voor taal ontstond, en neemt ons mee op de weg waarlangs duidelijk werd dat het beschrijven van wat hij dacht en voelde een noodzaak werd. Weg van de spotlights en terug naar de kern.
Duidelijk is dat hij tijdens zijn studie kleinkunst aan de toneelschool veel verschillende disciplines onderzocht, maar het schrijven de kern bleef. Op zijn reis ondervond hij ook zeker wat hij niet wilde. We lezen wie zijn inspiratiebronnen waren, en hoe hij het Franse chanson ontdekte, waarbij vooral de verbinding tussen tekst en persoonlijkheid hem, meer nog dan de muziek, intrigeerde. Dat de geschiedenis ook steeds een grote rol bleef spelen. En hoe hij met vallen en opstaan een lange weg aflegde voor hij wist wat hij echt wilde, en hoe teksten (net als hijzelf) onderweg konden veranderen, en een tweede leven kregen.
Een laatbloeier noemt hij zichzelf.
