Erickson loste nooit een probleem op de bekende manier op. Om veranderingen in het onbewuste van zijn patiënten teweeg te brengen, maakte hij gebruik van paradoxen, anecdotes, verrassingen en verwarring. Eén van zijn belangrijkste hulpmiddelen waren zijn ‘therapeutische verhalen’. Behalve dat de intrigerende boodschappen ervan ons onbewust aanspreken en veranderen, zijn zij een bijzonder voorbeeld van Amerikaanse literatuur.
Sidney Rosen maakte, in nauwe samenwerking met Erickson, een bundeling van ongeveer honderd verhalen en voorzag ze van een uitstekend commentaar. Daarnaast geeft hij in zijn inleiding een duidelijk overzicht van de voornaamste aspecten van Ericksoniaanse therapie.
Ik wil dat je een tijd in het verleden kiest toen je een heel, heel klein meisje was. Mijn stem gaat met je mee... Mijn stem zal veranderen in die van je ouders, je buren, je vrienden, de kinderen van school, je speelkameraadjes, je onderwijzers. En ik wil dat je ziet dat je in de klas zit, een klein meisje dat zich ergens blij over voelt, iets dat lang geleden is gebeurd, iets dat je lang geleden bent vergeten.