In Mijn vader bad keert Jabik Veenbaas terug naar zijn jeugd, naar het kleine Friese dorp waar hij opgroeide. De bundel heeft een hechte samenhang. De hele sfeer van dorp, familie, school en vrienden wordt op zeer aardse en heldere wijze opgeroepen. Ontroerend en schrijnend is de cyclus 'brieven aan mijn vader', over een door de oorlog getraumatiseerde vader. Eén gedicht uit die cyclus, 'toen je al een jaar dood was, droomde ik', werd genomineerd voor de Melopee-poëzieprijs 2013.
met dodenherdenking ontbraken we nooit
die dag leefden we allemaal op
we stonden manhaftig tussen de graven
jij met je fijnste pak aan
trots was je en toch verlegen
omdat ze de last post voor je bliezen
en iedereen nu kon zien
hoe je gestorven was
'Veenbaas is een belangrijk dichter.' Piet Gerbrandy over Darwinistische weemoed
'Jabik Veenbaas' poëzie is beeldrijk zonder overdadig te zijn, fantasievol zonder op hol te slaan, lyrisch zonder uit de bocht te vliegen.' Willem Thies over De zon, het smalle bed, mijn lichaam
'Dit is beklijvende, ontroerende poëzie.' Bert Bevers over Om de zee te bevaren
met dodenherdenking ontbraken we nooit
die dag leefden we allemaal op
we stonden manhaftig tussen de graven
jij met je fijnste pak aan
trots was je en toch verlegen
omdat ze de last post voor je bliezen
en iedereen nu kon zien
hoe je gestorven was
'Veenbaas is een belangrijk dichter.' Piet Gerbrandy over Darwinistische weemoed
'Jabik Veenbaas' poëzie is beeldrijk zonder overdadig te zijn, fantasievol zonder op hol te slaan, lyrisch zonder uit de bocht te vliegen.' Willem Thies over De zon, het smalle bed, mijn lichaam
'Dit is beklijvende, ontroerende poëzie.' Bert Bevers over Om de zee te bevaren
