Een onrustbarend en ontroerend verhaal over een aftakelende moeder van 87, die maar niet wil toegeven aan haar achteruitgang. Die tegenover haar kinderen nog dezelfde fiere vrouw wil zijn die met haar ogen respect weet af te dwingen. Tot de kinderen moeten gaan moederen over hun eigen moeder. Dat levert óók grappige situaties op.
'Moeder was zevenentachtig en ze was ons nog steeds de baas. Toen ze tachtig werd, hadden we voorzichtig voorgesteld een plaatsje in een aanleunwoning te zoeken. "‘Niks daarvan",’ zei ze. ‘"Ik woon hier al meer dan dertig jaar. Ze dragen me in mijn houten jas de trap af. Anders niet.’"'
Prachtig en herkenbaar!
In dezelfde band de vertaling van het verhaal in het dialect van zijn moeder: het Venlo's. Gewoon als cadeautje...