In de Grieks-Romeinse wereld verbreidden zich naast de traditionele en door de overheid onderhouden religie verschillende nieuwe en particuliere culten en religies. Zij richtten zich op het individu en diens leven in het heden en soms ook in het hiernamaals. De toetreding was een inwijding, in het Grieks een mystērion, dat de bijbetekenis van 'geheim' kreeg, omdat de ingewijden hierover aan anderen niets mochten loslaten. Deze religies namen in de Romeinse keizertijd een grote vlucht. De meeste waren in de tijd na ongeveer 300 v.C. ontstaan en kwamen uit het oostelijke Middellandse Zeegebied. Ze werden gekenmerkt door een vermenging van heterogene elementen: Griekse, Egyptische, Syrische, Klein-Aziatische enz. Ook het christendom verbreidde zich als een particuliere en op het individu gerichte verlossingsreligie – totdat keizer Constantijn zich in 312 bekeerde en het christendom in de 4de eeuw de andere, niet-christelijke inwijdingsreligies zou verdringen.
In vijf hoorcolleges richt Singor zich op de vele mysteriën en verlossingsreligies, op hun overeenkomsten en verschillen. Wat was hun boodschap? Waaruit bestonden de inwijding en verdere rituelen? Hadden zij speciaal personeel, zoals priesters e.d.? Op wie richtten zij zich en hoe verbreidden zij zich? En waardoor had één groep, de orthodoxe of katholieke christenen, uiteindelijk zoveel meer succes dan alle andere?
In vijf hoorcolleges richt Singor zich op de vele mysteriën en verlossingsreligies, op hun overeenkomsten en verschillen. Wat was hun boodschap? Waaruit bestonden de inwijding en verdere rituelen? Hadden zij speciaal personeel, zoals priesters e.d.? Op wie richtten zij zich en hoe verbreidden zij zich? En waardoor had één groep, de orthodoxe of katholieke christenen, uiteindelijk zoveel meer succes dan alle andere?
