Met zijn zwartromantische debuut Toendra werd Willem Thies in 2006 bekroond met de C. Buddingh'-prijs. 'Het leven is een hardvochtig krijgstoneel en Willem Thies brengt daar parlando en staccato, expressief en in paradoxen, in litanieën en in laconieke versjes, verslag van uit,' oordeelde de jury, om te vervolgen: 'Hij doet dat op een manier die aantoont dat er van dik hout mooie, memorabele planken kunnen worden gezaagd.' Voor zijn tweede bundel gooit Willem Thies het over een andere boeg. Onder de veelzeggende titel Na de vlakte wisselt hij het woeste, open vuur uit zijn eersteling in voor een zachtmoedige gloed. Een gloed die de alledaagse gebeurtenissen omringt, of er juist licht dreigend boven hangt. Elegant en ingetogen legt hij in zijn nieuwe gedichten sluipende veranderingen bloot, van traag smeltend ijs tot sproeten op een vrouwenrug.
De bewegingen in Na de vlakte zijn weliswaar gedempt, maar de inzet van Willem Thies blijft onverminderd hoog: 'Het getuigt van moed helder en transparant te dichten, daadwerkelijk een inzet te hebben, en deze inzet te tonen. Dan zet je iets op het spel,' liet hij weten in een interview met Het Parool. Het resultaat van zijn streven is een bundel met gedichten die lang zullen nagloeien.
De bewegingen in Na de vlakte zijn weliswaar gedempt, maar de inzet van Willem Thies blijft onverminderd hoog: 'Het getuigt van moed helder en transparant te dichten, daadwerkelijk een inzet te hebben, en deze inzet te tonen. Dan zet je iets op het spel,' liet hij weten in een interview met Het Parool. Het resultaat van zijn streven is een bundel met gedichten die lang zullen nagloeien.
