Ivan Krastev bespreekt de huidige staat van Europa aan de hand van twee problemen: de vluchtelingencrisis, die leidt tot een hernieuwde opkomst van nationale sentimenten en een mogelijke desintegratie van de Europese Unie, en het populisme en de daaruit voortvloeiende anti-Europese sentimenten. Zijn conclusie: het Europese project staat er behoorlijk slecht voor. Toch ziet Krastev hoop, juist in de verschillende crises, die paradoxaal genoeg het gevoel versterken dat wij allen deel uitmaken van één Europa. Hij pleit voor een flexibele omgang met de verschillende vormen van tegenstand. We moeten bijvoorbeeld niet proberen het populisme te doen verdwijnen, maar een antwoord bieden op de problemen waarop het een reactie is.