Nachtvrouwen

Als Mira in de auto stapt om vanuit Wenen naar haar geboortedorp in Zuid-Karinthië

te rijden, weet ze dat haar moeilijke dagen te wachten staan: ze moet haar moeder

voorbereiden op de verhuizing naar het bejaardentehuis. Haar neef Franz wil het

huisje van haar moeder slopen en er een meubelmakerij neerzetten. Lang verdrongen

herinneringen komen bij haar boven, aan de armoede thuis, aan de vroege dood van haar

vader en de starre patriarchale verhoudingen.

Door de voorzichtige toenadering tot haar moeder en het hernieuwde contact met haar

jeugdliefde Jurij begint Mira te begrijpen dat de breuk met haar afkomst een kunstmatige

breuk was. De lang verzwegen levensverhalen van haar familie maken haar duidelijk dat

de oude maatschappelijke en politieke tegenstellingen nog altijd doorwerken, ook in

haarzelf.

In indringende beelden beschrijft Maja Haderlap drie generaties vrouwen, die gebukt

gaan onder traditionele verwachtingen en eeuwenoude gewoontes. Nachtvrouwen gaat

over zwijgen en verzwijgen, schaamte en schuldgevoel, maar ook over respect en liefde.