Inhoudelijk nieuw is de preoccupatie met vastgeroeste levens, vooral waar uitzichtloosheid, gebrek aan waarden en verlies van idealen in elkaars verlengde lijken te liggen. Formeel nieuw is het gebruik van een speciaal soort onvolledige zinnen, dat tegelijkertijd het gevoel van zinloosheid en de zeggingskracht vergroot een paradox die misschien één oplossing toelaat: dat de poëzie zin geeft aan het leven, al is het maar binnen het gedicht zelf.