De wens om te kunnen vliegen is misschien wel een van de oudste verlangens van de mens. Vrij en los van de aarde. Deze wens is universeel maar uitgerekend de Lage Landen kennen een lange traditie van zogenaamde vogelvluchtperspectieven waarin de wereld van bovenaf gezien, op vaak verbluffend wijze, nauwgezet is weergegeven. Wellicht boden zij een vorm van compensatie voor het ontbreken van hoge standpunten.
In onze tijd lijkt, mede door ontwikkelingen als satellietfoto's, drones en Google Earth, de luchtfotografie haast een alledaags verschijnsel. Juist nu we zo gewend raken aan de blik van boven, zoals we dat met een muisklik op ons beeldscherm eenvoudig kunnen realiseren en juist nu we zo vertrouwd zijn met het zelf dagelijks fotograferen van onze directe omgeving, is een zorgvuldig samengestelde serie beelden als van Karel Tomeï zo waardevol. Het sluit aan op een eeuwenoude traditie, die terugvoert op de zeventiende-eeuwse prentseries van Hollandse steden en het appelleert tegelijkertijd aan het verlangen naar landschappelijk schoon zoals dat door tal van fotografen telkens opnieuw wordt vastgelegd. In dit boek komen deze systematische en esthetische benadering samen.
Tomeï maakte zijn eerste foto's al op vijfjarige leeftijd en specialiseerde zich in 1973 als luchtfotograaf. Zijn fotografische beelden vormen de stille neerslag van eindeloze vluchten boven ons land, afhankelijk van de elementen, windvlagen, wisselende wolkenluchten en reflecties op de grond. Met deze opvolger van het in 2008 verschenen NLXL laat Tomeï ons Nederland zien zoals we het kennen, maar nooit eerder hebben gezien.
Over het eerder verschenen NLXL:
Dit 4 kilo wegende boek is een meesterproef van de fotograaf en een machtige aandachtstrekker.
(nbd biblion)
Ik kijk nu al uren verbluft naar de resultaten van zijn werk en ben nog maar op bladzijde 118 van dit 480 pagina's tellende meesterwerk.
(lezersreactie op bol.com)
Dankzij de uitgekiende compositie krijgt zelfs een vuilstort iets poëtisch.
(Elsevier)
In onze tijd lijkt, mede door ontwikkelingen als satellietfoto's, drones en Google Earth, de luchtfotografie haast een alledaags verschijnsel. Juist nu we zo gewend raken aan de blik van boven, zoals we dat met een muisklik op ons beeldscherm eenvoudig kunnen realiseren en juist nu we zo vertrouwd zijn met het zelf dagelijks fotograferen van onze directe omgeving, is een zorgvuldig samengestelde serie beelden als van Karel Tomeï zo waardevol. Het sluit aan op een eeuwenoude traditie, die terugvoert op de zeventiende-eeuwse prentseries van Hollandse steden en het appelleert tegelijkertijd aan het verlangen naar landschappelijk schoon zoals dat door tal van fotografen telkens opnieuw wordt vastgelegd. In dit boek komen deze systematische en esthetische benadering samen.
Tomeï maakte zijn eerste foto's al op vijfjarige leeftijd en specialiseerde zich in 1973 als luchtfotograaf. Zijn fotografische beelden vormen de stille neerslag van eindeloze vluchten boven ons land, afhankelijk van de elementen, windvlagen, wisselende wolkenluchten en reflecties op de grond. Met deze opvolger van het in 2008 verschenen NLXL laat Tomeï ons Nederland zien zoals we het kennen, maar nooit eerder hebben gezien.
Over het eerder verschenen NLXL:
Dit 4 kilo wegende boek is een meesterproef van de fotograaf en een machtige aandachtstrekker.
(nbd biblion)
Ik kijk nu al uren verbluft naar de resultaten van zijn werk en ben nog maar op bladzijde 118 van dit 480 pagina's tellende meesterwerk.
(lezersreactie op bol.com)
Dankzij de uitgekiende compositie krijgt zelfs een vuilstort iets poëtisch.
(Elsevier)
