Arnold Haldmarne vertrekt met zijn vrouw en drie dochters van de stad naar het platteland om een nieuw leven op te bouwen. Het zijn de crisisjaren in het Amerikaanse Midwesten en het gezin worstelt met het zware leven op hun boerderij, waar droogte zich meester maakt van het land. Marget, de middelste dochter, blikt terug op die beproevingen: de dorst van het land dat wacht op de regen, die maar niet valt; en de dorst van de mensen die verlangen naar verbinding, liefde en rechtvaardigheid, en naar brood op de plank. Met haar tijdloze en melodieuze stijl schetst Josephine Johnson een genuanceerd portret van een familie die worstelt met armoede en zich teweerstelt tegen de verraderlijkheid van het klimaat. De dreiging van een fatale droogte in de jaren dertig rijmt met onze hedendaagse beleving van klimaatverandering en haar verreikende gevolgen. Johnsons scherpe observaties over klasse, ras, gender en klimaat zijn bijna negentig jaar later nog net zo urgent. Nu in november is een gevoelige schildering van het menselijk verlangen, een vergeten klassieker die het verdient herontdekt te worden, maar bovenal is het een adembenemend mooi boek.
