Nadat hij eerder de bloemlezing Ik zou je het liefste in een doosje willen doen had samengesteld (in samenwerking met Kick van der Veer), is Jacques Klöters nog dieper de geschiedenis van het Nederlandse lied ingedoken. Hij kwam de liedjes tegen uit onze jeugd, maar ook die uit de jonge jaren van onze ouders en grootouders. Dit boek brengt u oude kennissen en nieuwe vrienden. U komt legendarische namen tegen als Eduard Jacobs, J.H. Speenhoff en Kees Prins, maar u doet ook ontdekkingen. Had u ooit gehoord van Tony Schmitz, een van de beste liedjesschrijvers van deze eeuw? Kende u de liedjes van Hella Haasse? Oude vraagstukken worden opgelost. Eindelijk komt u erachter hoe het derde couplet van 'Het meisje van de zangvereniging?' ook al weer was. Veel liedjes bezongen vroeger leed. Men deed dat graag aangrijpend. Nu spreekt men over smartlappen. Toen niet. Het leed dat bezongen werd bestond echt. In veel liedjes bestreed men misstanden. Vaak op een scherpere toon dan men nu wel denkt. Soms ook veel minder preuts dan de overlevering ons heeft verteld. Waar men moeilijk over sprak, daar zong men wél gemakkelijk over. De meest bezongen misstand was dat men zelf niet gelukkig was. Veel liedjes probeerden daarom troost te geven en de ellende te relativeren. Het huwelijk werd als de allergrootste misstand beschouwd. Wie zoals Japie was getrouwd, die zat in de misère en kon dat alleen maar lachend wegzingen. Droevige liedjes, opstandige liedjes, filosofische liedjes, lollige liedjes, als ze niet te verbleekt en onbegrijpelijk zijn geworden, maar hun bekoorlijkheid hebben gehouden, dan heeft u een grote kans dat u ze in dit boek aantreft. Jacques Klöters is neerlandicus, cabaretier (voormalig Don Quishocking), programma-maker en tekstschrijver voor o.a. Adèle Bloemendaal. Hij heeft diverse boeken gepubliceerd op het gebied van de geschiedenis van het amusement.
