Ronald Walraven had de beste boekhandel van de stad, toen die nog niet de enige boekhandel van de stad was. In ruste gaat hij met zijn dochter naar Duitsland om te wandelen. Nu hij daartoe fysiek en verstandelijk nog in staat is, maakt hij de balans van zijn leven op. Hij koestert de herinneringen aan zijn dochter. Hij worstelt met zijn rol in het werk van zijn zoon, een fameuze kunstschilder. En hij probeert te leven naar de natuur. ‘De natuur kent geen verwondingen, de natuur kent alleen maar omstandigheden.’ Een roman met iets van een boodschap: laat je niets wijsmaken mensen, er is geen fuck aan om oud te worden.
