‘Zal ik mijn boek meenemen naar de minister?’ denk ik twijfelend. Enerzijds durf ik het niet, maar als ik het wel doe, is het een kans dat er sneller wordt ingezien hoe belangrijk sporten is. Ach, ik zie wel hoe het loopt. Ondertussen begrijp ik mijn buik even niet; ik heb juist zoveel leuke dingen in het verschiet en toch is mijn buik flink aan het rommelen en borrelen. Het zal wel onbewuste spanning zijn voor de volgende dag, of leuke spanning voor donderdag. Want ook van leuke spanning kan je klachten krijgen door de PDS, dat heb ik in de afgelopen jaren wel begrepen. Maar ik laat de leuke dingen er niet meer door verpesten.
In ‘Onbeperkt gelukkig met een beperking’ neemt de auteur Miriam Dubbeldam-Druijff (1977) je mee in haar ervaring om te leven met een beperking. Als zij wordt geboren met Spina Bifida, ook wel ‘open rug’ genoemd, is haar levensverwachting extreem laag. Haar ouders zetten alles op alles om Miriam een zo normaal mogelijk leven te laten leiden. En ondanks alle ziekenhuisopnames, blijft Miriam altijd positief en kijkt ze naar alles wat ze wél kan. Ook als iets onmogelijk lijkt. Miriam: “Door mijn verhaal te vertellen, hoop ik dat de samenleving een andere kijk krijgt op mensen met een beperking. Ik ben namelijk helemaal niet zielig en heb de instelling dat ik, ondanks mijn beperking, dingen kan die iemand zonder beperking niet kan.”
“Ze is echt een inspirator voor anderen. Zij raakt mensen in het hart met haar ongecompliceerde levenshouding. Het feit dat ze zich in een rolstoel voortbeweegt, doet niets af van de keiharde wandeling vanuit haar hart om haar missie te volbrengen. Ze schrijft boeken, geeft interviews en is spreekbuis voor mensen met een beperking. Zodat zij worden gezien als mensen die ‘gewoon gelukkig willen zijn’ en niet als mensen met een beperking.” – Athilde Whyte
Softcover, 120 pagina’s.
In ‘Onbeperkt gelukkig met een beperking’ neemt de auteur Miriam Dubbeldam-Druijff (1977) je mee in haar ervaring om te leven met een beperking. Als zij wordt geboren met Spina Bifida, ook wel ‘open rug’ genoemd, is haar levensverwachting extreem laag. Haar ouders zetten alles op alles om Miriam een zo normaal mogelijk leven te laten leiden. En ondanks alle ziekenhuisopnames, blijft Miriam altijd positief en kijkt ze naar alles wat ze wél kan. Ook als iets onmogelijk lijkt. Miriam: “Door mijn verhaal te vertellen, hoop ik dat de samenleving een andere kijk krijgt op mensen met een beperking. Ik ben namelijk helemaal niet zielig en heb de instelling dat ik, ondanks mijn beperking, dingen kan die iemand zonder beperking niet kan.”
“Ze is echt een inspirator voor anderen. Zij raakt mensen in het hart met haar ongecompliceerde levenshouding. Het feit dat ze zich in een rolstoel voortbeweegt, doet niets af van de keiharde wandeling vanuit haar hart om haar missie te volbrengen. Ze schrijft boeken, geeft interviews en is spreekbuis voor mensen met een beperking. Zodat zij worden gezien als mensen die ‘gewoon gelukkig willen zijn’ en niet als mensen met een beperking.” – Athilde Whyte
Softcover, 120 pagina’s.
