Roman over de abrupt afgebroken, hartstochtelijke liefde tussen twee 12-jarigen en het vervolg als de jongen, inmiddels een man van eind 40, een liefdesrelatie krijgt met de reïncarnatie van zijn jeugdliefde.
Zij is dan nog steeds, of weer, 12.
Op basis van een waargebeurde geschiedenis.
Verantwoording
'Ik heb deze roman geschreven.
Ik heb hem niet bedacht. Alleen de invulling, de details zijn van mij.
Jaren geleden werd ik geraakt door een artikel in een tijdschrift. Ik las er meer over. Geleidelijk ontstond een beeld. Een reconstructie van gebeurtenissen die zich eind jaren '90 afspeelden. Op basis van de summiere gegevens die ik bij elkaar gesprokkeld had, begon ik op een goede dag opeens te schrijven. Zo snel, het leek wel "channeling".
Misschien heb ik meerdere verhalen door elkaar gehaald; mogelijk is dit toch het correcte verhaal van een volwassen man en zijn jeugdige minnares.
De twee hoofdpersonen leven in ieder geval niet meer. "Liesje" pleegde zelfmoord, "Wessel" is enkele jaren daarna gestorven.
Het is dus een roman. Fictie, zij het op basis van werkelijke gebeurtenissen. Ik heb de namen verzonnen, de personages hebben zichzelf verteld. Ik heb de hoofdpersoon, een babyboomer als ik, jeugdherinneringen meegegeven, geïnspireerd op de mijne. Ik had niet de beschikking over de zijne.
In deze tijd van walgelijk seksueel misbruik van kleine kinderen, breeduit op internet verspreid, of de niets ontziende exploitatie van jeugdige prostituees, is het schrijven van een roman over een pedofiele relatie niet iets wat je makkelijk doet. De hoofdpersonen hebben mij laten weten dat ze hun verhaal hoe dan ook willen laten horen.
Hier is het dan, via mij verteld door "Wessel".'
Joshua Stiller
Zij is dan nog steeds, of weer, 12.
Op basis van een waargebeurde geschiedenis.
Verantwoording
'Ik heb deze roman geschreven.
Ik heb hem niet bedacht. Alleen de invulling, de details zijn van mij.
Jaren geleden werd ik geraakt door een artikel in een tijdschrift. Ik las er meer over. Geleidelijk ontstond een beeld. Een reconstructie van gebeurtenissen die zich eind jaren '90 afspeelden. Op basis van de summiere gegevens die ik bij elkaar gesprokkeld had, begon ik op een goede dag opeens te schrijven. Zo snel, het leek wel "channeling".
Misschien heb ik meerdere verhalen door elkaar gehaald; mogelijk is dit toch het correcte verhaal van een volwassen man en zijn jeugdige minnares.
De twee hoofdpersonen leven in ieder geval niet meer. "Liesje" pleegde zelfmoord, "Wessel" is enkele jaren daarna gestorven.
Het is dus een roman. Fictie, zij het op basis van werkelijke gebeurtenissen. Ik heb de namen verzonnen, de personages hebben zichzelf verteld. Ik heb de hoofdpersoon, een babyboomer als ik, jeugdherinneringen meegegeven, geïnspireerd op de mijne. Ik had niet de beschikking over de zijne.
In deze tijd van walgelijk seksueel misbruik van kleine kinderen, breeduit op internet verspreid, of de niets ontziende exploitatie van jeugdige prostituees, is het schrijven van een roman over een pedofiele relatie niet iets wat je makkelijk doet. De hoofdpersonen hebben mij laten weten dat ze hun verhaal hoe dan ook willen laten horen.
Hier is het dan, via mij verteld door "Wessel".'
Joshua Stiller
