“Niemand trouwt zijn grote liefde.” Ik las die zin eens op een gesponsorde ansichtkaart. Ik geloof dat het een reclame voor een komische Nederlandse film moest voorstellen, met een wrange touch. Je hoopt dat het niet waar is. Je kunt jezelf verdoven om het even te vergeten. Verstandiger is het te accepteren dat het leven het plezierigst is op de eentonige momenten. Een hol bestaan is ten zeerste aan te raden.’
Olga Kalf, copywriter bij een pr-bureau gespecialiseerd in cosmetica, heeft bijzonder veel talent. Maar ze moet tot haar teleurstelling vaststellen dat ze daar in het leven niets aan heeft. Na een verbroken relatie vraagt Olga zich af hoe het mogelijk is lief te hebben als de wereld daar niet langer op is ingericht. In rauwe, onontkoombare en humoristische zinnen ontrafelt ze langzaam haar jonge, zelfstandige bestaan. Waar is het misgegaan?
Zelden debuteerde een Nederlandse schrijver met zo’n genadeloos boek: een jonge vrouw die bijna achteloos, maar wel in vlijmscherpe observaties, toeziet hoe haar leven haar keer op keer ontglipt. Onnozele kinderen laat zich lezen als een meeslepende, existentiële roman over een verloren liefde, waarin niemand wordt ontzien.
