Al meer dan twee jaar woedt de oorlog in Oekraïne, en langzaam maar zeker verdwijnt hij in het Westen van de voorpagina’s. Andere oorlogen nemen zijn plaats in, het front zit muurvast, het nieuws is oud geworden. Maar voor de Oekraïners is hij nog volop gaande, dag en nacht, onophoudelijk, zo laat Andrej Koerkov zien in zijn indringende oorlogsdagboek, Onze dagelijkse oorlog.
Hoe doe je de was als de stroom steeds uitvalt? Wat zijn loopgraafkaarsen? Hoe klinkt een snelweg waar tanks overheen reden? Hoe is het om niet eens meer geschokt te zijn als je hoort dat er weer een bekende is overleden? En is er nog plaats voor kunst, muziek en literatuur als de bommen blijven vallen?
Oorlog is als een ziekte, schrijft Koerkov, hij neemt je gedrag, je gedachten en zelfs je emoties over. Desondanks gaan de Oekraïners door, standvastig en met bittere humor, ondanks de toenemende teleurstelling over het tegenoffensief, ondanks de groeiende vermoeidheid. Onze dagelijkse oorlog is een aangrijpende oproep van Oekraïnes belangrijkste schrijver om zijn land te blijven steunen.
Hoe doe je de was als de stroom steeds uitvalt? Wat zijn loopgraafkaarsen? Hoe klinkt een snelweg waar tanks overheen reden? Hoe is het om niet eens meer geschokt te zijn als je hoort dat er weer een bekende is overleden? En is er nog plaats voor kunst, muziek en literatuur als de bommen blijven vallen?
Oorlog is als een ziekte, schrijft Koerkov, hij neemt je gedrag, je gedachten en zelfs je emoties over. Desondanks gaan de Oekraïners door, standvastig en met bittere humor, ondanks de toenemende teleurstelling over het tegenoffensief, ondanks de groeiende vermoeidheid. Onze dagelijkse oorlog is een aangrijpende oproep van Oekraïnes belangrijkste schrijver om zijn land te blijven steunen.
