Sinds Thomas Erdbrink vijftien jaar geleden Leiden inruilde voor Teheran, bericht hij over het Midden-Oosten en in het bijzonder de Iraanse actualiteit. Over het nucleaire programma, ruzie met het westen, sancties en mensenrechten. Toch is het niet steeds het voorpaginanieuws dat de diepste indruk nalaat. In meer persoonlijke stukken gunt hij de lezers van de Volkskrant en nrc al een aantal jaren een unieke inkijk in de Iraanse huiskamers. Wat blijkt? Daar maken we kennis met een ander Iran. Een land waar dansen en drinken op een feest verboden is, maar 'harmonieus bewegen' met 'frisdrank' een prima 'bijeenkomst' kan opleveren. Waar zijn schoonbroer een getemde casanova is en de buurvrouw dood neervalt tijdens de fitness. Iraniërs die we van het nieuws kennen als boze baardmannen en vrouwen in het zwart die dood aan Amerika roepen, blijken in het dagelijks leven vaak ook gewone mensen. Mensen die net als iedereen een mening hebben en gewoon een rustig leven willen leiden. Onze man in Teheran bundelt Erdbrinks mooiste, ontroerendste en meest intrigerende columns die losstaan van de waan van de dag. Hij gooit het raam open en toont een wereld die zelden in beeld komt. Met menselijke verhalen uit het hedendaagse Iran schuift hij heel wat clichés van tafel. Nieuws kijken over het land zal nooit meer hetzelfde zijn.
Thomas Erdbrink (1976) schrijft vanuit Iran en elders voor The New York Times. Hij werd in Nederland bekend met de prijswinnende documentaireserie Onze man in Teheran, waarvan de wekelijkse column in de Volkskrant een verlenging is. Hij is de nieuwe presentator van Zomergasten.
