Op een ochtend kijk je in de spiegel en sta je oog in oog met een vreemde. Wat eerst zo gewoon was, dringt zich met een schok aan je op. Je bent toeschouwer van je eigen lijf en leven. Jij ziet jezelf in de wereld en wat erger is, de wereld ziet jou. Terug: dus niet. Je weet: later is nu. In haar nieuwste bundel 'Oog in oog in oog in oog' schrijft Eva Gerlach over groeipijn en beloftes. Over een leven waar je niets van weet en dat nog moet beginnen. Ineens is alles er. De onwennigheid met je eigen veranderende lichaam, onzekerheid, angst, vriendschap, zoenen. Intense waarnemingen en ervaringen. Heftige gevoelens. Ruzie met je zusje en je losmaken van je ouders door ze met andere ogen te zien. 'Wat hebben ze, as, mijn ouders', schrijft Gerlach, 'Ze denken dat ze wat hebben dat zegt hoe of wat - maar het is niks, het is as'.
