In Oorlog als er vrede dreigt ligt nu eens niet de nadruk op de schade van de bezettingspolitiek voor de Palestijnen, maar voor Israël zelf. Is Israël het land geworden waar de zionisten van droomden? Hoe zit het precies met de interne tegenstellingen, de kolonistenbeweging en de behandeling van de Palestijnse minderheid? Hoe is het gesteld met het democratische gehalte van een land dat het leger laat bepalen wanneer er een volgende oorlog moet komen? Heeft Israël wel een oplossing voor wat eens het Arabische probleem heette?