‘Hebben jullie nog eten? Hebben jullie nog warmte en licht? Hebben jullie al gehoord dat oom Jan is meegenomen door de Duitsers? En dat het huis van de buren als represaille is afgebrand? Hoe lang zou het nog duren? Komen we de winter door?’ Op de zolder van het huis van haar grootouders stuit Nieske Vergunst op een stapel brieven geschreven tijdens de Hongerwinter. En daaruit blijkt: in het dagelijks leven in Nederland merk je niet veel van een geallieerde landing in Normandië. Wel merk je dat gas en elektriciteit worden afgesloten en dat het voedsel opraakt. Dus wanneer de familie Spaanderman in 1944 en 1945 brieven krijgt van familie uit Den Haag, Friesland of Amsterdam, gaat het niet over politiek, maar over kou, honger, wanhoop. Oorlogsbrieven schetst een indringend portret van een Nederlandse familie tijdens de Hongerwinter op basis van ruim honderd brieven, verstuurd aan één gezin. Vergunst en Mathijssen kozen de brieven en verrijkten ze met historische context en anekdotes. Ze laten zien hoe gewone mensen, géén helden, leefden en overleefden in een uitzonderlijke episode in de Nederlandse geschiedenis.
