De gedichten van Marwin Vos zijn als drones: ze infiltreren op plekken waar niemand kijkt en verzamelen informatie. Over smeltende Alpen, vluchtelingen in koelwagens en belastingparadijzen, maar ook over de tuinierende stadsgenoten van de dichter. Dat zorgt voor wrijving, want geldstromen, apparaten en ambitie opereren het liefst ongestoord. Om in deze wereld te kunnen leven moeten er vluchtlijnen worden uitgeworpen en tussenruimtes ontworpen, opdat er ruimte is voor de dingen om terug te kijken. Oorlogspaarden tot in de buitenwijken is een gids, een methode en een taalvoorraad, waarin zinnen het gereedschap zijn waarmee je je voortbeweegt door de werkelijkheid.
of je migreert
of je modificeert
of je graaft je in
of je sterft
Marwin Vos is dichter en kunstenaar. Ze publiceerde teksten in De Gids, Terras, nY, hard//hoofd en op Samplekanon. Bij BnM Uitgevers verscheen in 2006 de bundel Zij is niet vast, zij is veranderbaar.
'De gedichten van Marwin Vos zijn ongrijpbaar, schijnbaar onsamenhangend en diffuus, maar dat ontwijken van orde heeft een duidelijk politieke achtergrond. Genadeloos roept ze de wereld van mensensmokkelaars, illegalen en asielprocedures op. Haar poëzie is een poging aan de onderdrukkende structuren van een harteloze wereld te ontsnappen: 'het was niet toegestaan goud en organisatievermogen/ uit te voeren, het moest hier blijven zodat het daar/ zonder bleef'.' - Piet Gerbrandy in de Volkskrant.
