Een zorgzame moeder. Een zusje dat haar eigen leven wil leiden. Een vader die met zijn eigen ongediagnosticeerde autisme worstelt. Heel veel mensen met goede bedoelingen en heel veel onbegrip: daaruit bestaat de jeugd van Koen Bruning. De situaties die hij schetst zijn soms pijnlijk, soms liefdevol, en onthullen de complexe realiteit van opgroeien op het autismespectrum. Tegelijkertijd houdt Bruning zijn lezers een spiegel voor. Veel van de hindernissen die mensen met autisme ervaren zijn volgens hem niet het gevolg van ‘de stoornis’, maar van de manier waarop de maatschappij reageert op mensen die van de norm afwijken.
Door middel van persoonlijke verhalen en reflecties op thema’s als klassenongelijkheid, rechtvaardigheid en mannelijk- en vrouwelijkheid biedt Bruning een uniek perspectief op de machtsdynamieken in onze samenleving en de rol die autisme hierin speelt. Op het spectrum is zowel een scherpzinnige kritiek als een pleidooi voor solidariteit. Het is een uitnodiging om verder te kijken dan onze eigen ervaringen en te streven naar een samenleving waarin niemand wordt achtergelaten.
