De verzamelde gedichten van Hans Warren (1921-2001) stonden in het teken van zijn levensmotto: ‘Zo lang het duurt een eeuwigheid gelukkig.’ Maar hij maakte vooral naam met zijn ongekend openhartige Geheim dagboek, een van de grootste literaire sensaties van de afgelopen decennia. Ongelooflijk genoeg kunnen in Opperhuidmens toch nog geheimen worden onthuld. Hans Warren, opgegroeid in een huis aan zee, ver van de bewoonde wereld, was een buitenstaander bij uitstek, maar hij blijkt tegelijk een middelpunt. Niemand beleefde de bezettingsjaren, de stormvloed van 1953, de vernietiging van de Nederlandse natuur zoals hij. De tegenstrijdigheden in persoon – huisvader en homo, een leven tussen Borssele en Parijs – zijn door Mario Molegraaf in Opperhuidmens met ongekende inzet en intensiteit beschreven.
Zeventien jaar was Mario Molegraaf (1960) toen hij in het leven van Hans Warren verscheen. Hij heeft hun ‘boekenfabriekje’ voortgezet met vertalingen, bloemlezingen en besprekingen.
Over Hans Warren:
‘Een veelzijdige poëzie, zo vederlicht en sensueel en tonguein-cheek, zo erudiet en speels en down-to-earth, dat een juiste omschrijving ervan mij maar niet te binnen wilde schieten.’
Tom Lanoye
‘Het afstotelijke en het schone gaan hier een huwelijk aan en dat maakt al die dagboeken bij elkaar tot een groot kunstwerk.’
Adriaan van Dis
‘Warrens Geheime dagboeken behoren tot de top – ja ja, daar ga ik – van de wereldliteratuur van het dagboek.’
Boudewijn Büch