Pasen 2013: hartje winter. Ik zit naast mijn moeder en kijk met haar naar de Ronde van Vlaanderen. Ze vraagt opeens waar ik mee bezig ben. 'Niets speciaals,' antwoord ik. Dan vertel ik haar dat een mevrouw uit Menen me een brief schreef met de vraag wanneer ik nog eens met een boek kom. Want dat ze graag iets leest dat grappig is. Iets waarmee ze kan lachen als ze naar bed gaat.
'Wat ga je doen?' kijkt mijn moeder.
'We zien nog wel.'
Een dag later, op 1 april, telefoneert Geert Hoste met zijn uitgever: 'Ik heb zin om een nieuw boek te schrijven. Wat denk je?'
In Oren Wassen neemt de cabaretier de draad weer op waar hij hem drie jaar geleden had laten liggen, en hanteert het wattenstaafje zowel als de hogedrukreiniger om de actualiteit en zijn eigen leven op te blinken
'Wat ga je doen?' kijkt mijn moeder.
'We zien nog wel.'
Een dag later, op 1 april, telefoneert Geert Hoste met zijn uitgever: 'Ik heb zin om een nieuw boek te schrijven. Wat denk je?'
In Oren Wassen neemt de cabaretier de draad weer op waar hij hem drie jaar geleden had laten liggen, en hanteert het wattenstaafje zowel als de hogedrukreiniger om de actualiteit en zijn eigen leven op te blinken
