De tweeling Klaas en Kees en hun jongere broer Gerson spelen vaak 'zwart' een spel waarbij de belangrijkste regel is, dat zij hun ogen niet open mogen doen. Maar als ze op een zondagmorgen met z'n allen in het autootje van hun vader stappen op weg naar opa en oma, verandert hun leven midden tussen de bloeiende boomgaarden met één harde klap. Een auto-ongeluk zorgt ervoor dat Gerson de rest van zijn leven 'zwart' zal moeten spelen. Wil hij dat wel? En hoe ziet zijn toekomst eruit? In dit ontroerende verhaal voor jong en oud vertellen drie stemmen afwisselend het verhaal.
18 mensen gaven 2 sterren of 1, tot nu toe, onder wie ik. Veruit de meesten zijn lovend.
Ik vond de schrijfstijl mooi. Dat heeft Bakker in de vingers maar verder vond ik het verhaal zo dun en oppervlakkig.
Ik keek door de etalageruit naar een prachtig uitziende taart. Het water liep me in de mond. Eenmaal gekocht, smaakte hij flauw, in alle opzichten.