Op 17 april 2008 werd Peter van Uhm geïnstalleerd als commandant der strijdkrachten. De volgende dag, zijn eerste werkdag als hoogste militair van Nederland, sneuvelde zijn zoon Dennis bij een aanslag in Afghanistan. Ondanks de bizarre omstandigheden bleef Van Uhm op zijn post om de krijgsmacht te leiden.
Zo begint Ik koos het wapen. Peter van Uhm vertelt op openhartige en inspirerende wijze zijn levensverhaal over de strijd die hij leverde op de oefenvelden, op vredesmissie in Libanon en Bosnië en over zijn persoonlijke strijd na het verlies van zijn zoon. Na een carrière van bijna veertig jaar bij de krijgsmacht staat één overtuiging nog altijd rotsvast overeind: dat iedereen kan en moet bijdragen aan een betere wereld. En dat het wapen, mits goed gebruikt, ook vrede kan brengen.
Zo begint Ik koos het wapen. Peter van Uhm vertelt op openhartige en inspirerende wijze zijn levensverhaal over de strijd die hij leverde op de oefenvelden, op vredesmissie in Libanon en Bosnië en over zijn persoonlijke strijd na het verlies van zijn zoon. Na een carrière van bijna veertig jaar bij de krijgsmacht staat één overtuiging nog altijd rotsvast overeind: dat iedereen kan en moet bijdragen aan een betere wereld. En dat het wapen, mits goed gebruikt, ook vrede kan brengen.
