Het einde van de wereld is gisteren begonnen, maar niemand heeft het door. In tijden van klimaatwijzigingen en prinselijke huwelijken zorgt een naderende eclips voor breaking news. Cameraploegen en nieuwsgeile journalisten haasten zich naar Drempel, het dorp waar de eclips volledig te zien zal zijn. Niet alle dorpsbewoners ontvangen hen enthousiast. Vijf dagen lang terroriseren beide partijen elkaar met brandende ambitie, grootse bekentenissen en zelfgebakken appeltaart. Daarna gaat het licht uit. De personages uit Poes poes poes zijn voornamelijk verliefd op zichzelf, wat in het beste geval vijftien seconden bruikbare televisie oplevert. Hoewel het verhaal zich afspeelt op het platteland, is er weinig verschil tussen dorpsmensen en cynische stedelingen. De eclips zal het flauwe zonnetje van alle illusies doven. In het duister zien we allemaal zwart.Paul Mennes heeft met Poes poes poes een meesterlijke roman geschreven over wie we zijn en wat we willen. Niets lijkt zo zoet als de waan van de dag. Tot we verplicht zijn om in de spiegel te kijken. Poes poes poes is een feest van inktzwarte humor. Wie van het einde van deze godvergeten eeuw iets wil onthouden, kan bij Paul Mennes terecht.
