Kort nadat Nelson Mandela in 1990 is vrijgelaten, vestigt Bart Luirink zich in Zuid-Afrika. Hij is ooggetuige van een gedaanteverwisseling van apartheid naar democratie. In het artistieke Yeoville, een wijk in het centrum van Johannesburg, vestigt de voormalige antiapartheidsactivist zich als correspondent.<br/><br/>Na het einde van de gedwongen segregatie ziet hij zijn nieuwe omgeving van kleur verschieten. Vrienden uit de strijd tegen apartheid en de homobeweging voeren hem het nieuwe Zuid-Afrika binnen. Dicht bij het vuur vindt hij ‘andere verhalen’, die een nieuw licht werpen op de achtergronden van de verzoening, corruptie en misdaad, de kaalslag die aids, ook in Luirinks vriendenkring, aanricht, de verborgen motieven van westerse weldoeners en de angst voor een nieuw Zimbabwe. En over Johannesburg, ‘de stad die mij liefdevol toeliet en omhelsde’. Waarom, zo vraagt de auteur zich af, denken blanken zo vaak dat elke zwarte over een hart van puur goud beschikt? En ligt dat misverstand ten grondslag aan de teleurstelling over het uitblijven van een paradijs? In een persoonlijk en meeslepend relaas, vol ironie en gevoel voor relativering, doet de auteur verslag van een zoektocht die hij nu bijna twintig jaar terug zo verwachtingsvol aanving.<br/><br/>Bart Luirink (1954) woont sinds 1993 in Zuid-Afrika. Hij was correspondent voor onder meer de gpd-bladen, vpro Buitenland, het nos Radio 1 Journaal. Ook schreef hij voor Vrij Nederland, hp/De Tijd en Nieuwe Revu. Sinds 2004 is hij hoofdredacteur van zam africa magazine. Hij publiceerde onder meer Zingende pijnbomen, een kroniek van Amsterdam in Afrika (1996) en Moffies (1998). In 2008 stelde hij de bundel Voor Nelson Mandela, Verhalen en voetnoten bij zijn negentigste verjaardag samen. Met Madeleine Maurick werkt hij aan een boek over de strijd voor homoseksuelen in Afrika.<br/>
