‘Honderdtachtig! Telkens als ik opnieuw naar het metertje kijk wordt mijn hartslag nóg hoger. Ik probeer op te staan maar het lukt me niet. Ik gris in een waas mijn telefoon van mijn nachtkastje en ik probeer van de slaapkamer naar de badkamer te kruipen. Onderweg naar het toilet roept alles in mij dat ik hier binnen nu en enkele ogenblikken het leven laat. Al kruipend en in pure paniek bel ik degene die het dichtst in de buurt is. Mijn oma. Daarna bel ik 112.’ Puur Goud gaat over een allesbehalve vlekkeloos leven zoals we dat vaak op social media, tv en in de bladen zien. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Op haar zeventiende werd Tineke ernstig chronisch ziek. Met haar levensverhaal laat ze je zien dat je allang puur goud in handen hebt. ‘Pas wanneer normale dingen niet meer normaal zijn, realiseren we ons hoe speciaal normale dingen zijn.’
