Twintiger Arno ervaart het tech-tijdperk als stuitend, en verlangt naar een bestaan dat verwant is aan zijn poëtische aard. Als zijn vriendin de relatie verbreekt, belandt hij op een volkstuin, waar hij wordt omringd door een keur van halve garen maar waar hij ook een zielsverwant ontmoet. Hij brengt zijn dagen door met zich onmogelijk te maken in baantjes, en met zwerven in de natuur, op zoek naar pure momenten die hij in zijn verslag beschrijft: 'Alles was kosmisch. De atmosfeer die ik doorkliefde. Ik was een wolkenrijder, op zoek naar de hoogste harmonie die de zintuigen konden weven, tastend naar de unieke toets, het akkoord dat de eenheidservaring kon openen, het opperste leven !`
