Het wezen van dit boek ligt nergens kernachtiger samengevat dan in de regels:
Mij welt het lied uit het gemoed
Om dat wat schapen blaten doet,
En waarom kikkers kwaken.
Op het eerste gezicht misschien schijnbaar on-nederlands, blijkt het werk van Daan Zonderland bij nader inzien juist oerNederlands te zijn, dit is geïnspireerd op en ontweld aan typisch Nederlandse karaktertrekken: blaten, als schapen en kwaken als kikkers. Daarom zal deze dichtbundel een galmende weerklank vinden in heel het land: niet alleen in Groningen dat hier in een hooggestemde ballade bezongen wordt, niet alleen in Oostzaan dat zijn onvergetelijke Archibaldus en diens potige gravin Johanna weer ten leven gewekt ziet, niet alleen in De Meern waar men steeds een geredelijk open oog heeft voor redeloze situaties, maar ook in alle plaatsen waarvan de namen zo kwistig in deze verzen rondgestrooid zijn: Gaasterland, Donderden, Ulkesluis, Tuitjenhorn, Poederooien, Hellevoetssluis, Abbekinderen, Snikzwaag, Babyloniënbroek, Wippert, Plankenwambuis, Nigtevecht, Grijzegrubben en zo ad infinitum.
Wie echter meent dat deze rijmen slechts 'lache dingen' zijn, miskent de diepe ondertoon van "weemoed om wezens die niet wijzer worden'. Geen lezer mag zich veroorloven de waarschuwing met ter harte te nemen welke de dichter niet heeft kunnen nalaten een plaats te geven:
Die enkel hebben gelachen,
Hebben er niets van begrepen.
Mij welt het lied uit het gemoed
Om dat wat schapen blaten doet,
En waarom kikkers kwaken.
Op het eerste gezicht misschien schijnbaar on-nederlands, blijkt het werk van Daan Zonderland bij nader inzien juist oerNederlands te zijn, dit is geïnspireerd op en ontweld aan typisch Nederlandse karaktertrekken: blaten, als schapen en kwaken als kikkers. Daarom zal deze dichtbundel een galmende weerklank vinden in heel het land: niet alleen in Groningen dat hier in een hooggestemde ballade bezongen wordt, niet alleen in Oostzaan dat zijn onvergetelijke Archibaldus en diens potige gravin Johanna weer ten leven gewekt ziet, niet alleen in De Meern waar men steeds een geredelijk open oog heeft voor redeloze situaties, maar ook in alle plaatsen waarvan de namen zo kwistig in deze verzen rondgestrooid zijn: Gaasterland, Donderden, Ulkesluis, Tuitjenhorn, Poederooien, Hellevoetssluis, Abbekinderen, Snikzwaag, Babyloniënbroek, Wippert, Plankenwambuis, Nigtevecht, Grijzegrubben en zo ad infinitum.
Wie echter meent dat deze rijmen slechts 'lache dingen' zijn, miskent de diepe ondertoon van "weemoed om wezens die niet wijzer worden'. Geen lezer mag zich veroorloven de waarschuwing met ter harte te nemen welke de dichter niet heeft kunnen nalaten een plaats te geven:
Die enkel hebben gelachen,
Hebben er niets van begrepen.
