Toen Celal Altuntas uit Koerdistan naar Nederland vluchtte, kende hij slechts vier Nederlandse namen: Gullit, Koeman, Van Basten en Rijkaard. Regen zonder modder is het verhaal van zijn transformatie van net aangekomen vluchteling, voormalig schapenhoeder en PKK-strijder tot maatschappelijk werker en schrijver. En het is een verslag van zijn verbazing over een land waar geen modder stroomt als het regent. Zijn Koerdische natuur botst nogal eens met de Nederlandse cultuur, en zijn Koerdische bloed ‘schiet me soms te hulp, en zit soms in de weg’.
De lezer krijgt een indringend en confronterend beeld van het leven van een vluchteling: de asielprocedure, het AZC, pogingen om Nederlands te leren en de worsteling om in ons land een plaats te veroveren. Dat dat velen lukt, is eigenlijk een godswonder. Wie een gefundeerd oordeel wil vellen over de Nederlandse vluchtelingenopvang, leze dit boek.
