Aan het einde van zijn leven ontmoet een man een engel, die hem vooralsnog de weg verspert. Oog in oog met de engel neemt hij afscheid van de onwerkelijkheid, die het leven volgens hem is.
‘Ik heb de onwerkelijkheid gevierd, haar bezocht tot aan de grenzen van mijn verbeelding, haar bewonderd, van haar gehouden.
Ik maakte zelfs een requiem: voor haar, mijn onwerkelijkheid!’
Requiem voor de onwerkelijkheid bestaat uit veertien poëtische, aangrijpende, licht filosofische teksten en volgt de klassieke opbouw van het requiem. Kees ’t Hart schreef er een associatief nawoord bij.
