Rijmsnoer is de laatste bundel die Gezelle zelf samenstelde en waarmee hij, twee jaar vóór zijn overlijden, een soort dichterlijk testament afleverde. Al bevat hij geen klassiek geworden gedichten als ‘Dien avond en die rooze’, ‘Moederken’ of ‘Ego flos’, het is wel zijn enige eigen en finale bundel die laat zien wat hij als dichter was en kon.
