In Indonesië is de Max Havelaar in het algemeen slechts bekend door het verhaal van Saïdjah en Adinda, dat het droevige lot verbeeldt van twee jongeren in de dessa tijdens de kolonialisme. Het is de gestileerde samenvatting van de vele trieste knevelarijen die de bevolking moest ondergaan en een liefdesgeschiedenis met een noodlottig einde.
Dit noodlot hangt direct samen met de willekeur waardoor de kleine man in zijn bestaan getroffen werd , en die hier de idylle en daarmee de illusies van de hoofdpersoon vernietigt.
Deze geschiedenis is binnen de Max Havelaar een afzonderlijk verhaal, dat bedoeld is om op een geromantiseerde en daardoor indrukwekkende wijze de heersende misbruiken aan de kaak te stellen. Daarom kan het als zelfstandige uitgave worden gebracht zonder het Saïdjah-verhaal of de Max Havelaar geweld aan te doen.
