Meneer Artur Sammler, intellectueel en zo nu en dan docent aan de Columbia University in de jaren 1960 in New York City, houdt een register bij van waanzin, een verfijnd en beschaafd mens, gevangen tussen mensen die zich volkomen verliezen in wat de toekomst ze te bieden heeft. Zijn cyclopische blik reflecteert de aftakeling van het stadsleven terwijl hij diep in het lijden van de menselijke ziel kijkt.
