In zijn verhalen zet James Salter de wereld in een ander perspectief; zijn personages leven verder zonder dat er door de schrijver een oplossing voor hun problemen wordt aangedragen. Eenzame mensen na een scheiding, mislukte kunstenaars, zogenaamde intellectuelen, excentrieke eenlingen, mensen van middelbare leeftijd die het met hun carrière bergafwaarts zien gaan, een stervende vrouw en een bejaarde man die zich voorbereidt op de dood, zijn de personages die deze verhalen bevolken. Hun verleden wordt subtiel geschetst: een paar regels, een flard van een dialoog zijn voldoende om een hele wereld op te roepen en tot leven te brengen.
