‘Het lijkt mij… het lijkt mij… hoor eens, de dood moet gewoon doorgaan, ja toch? De dood moet gebeuren. Dat is waar leven nu eenmaal om draait. Je leeft, en dan ben je dood. Dat kan niet zomaar ophouden,’ zei de Aartskanselier zakelijk.
De Dood is gewoon spoorloos — voor zijn… eh… opheffing moet worden gevreesd. Dit leidt natuurlijk tot ontwrichtende verwarring, zoals steeds bij het uitvallen van belangrijke openbare voorzieningen.
De zojuist overleden tovenaar Windel Poens ontwaakt en bemerkt dat hij is teruggekeerd als lijk. Daar laat hij zich niet door kisten: hij sluit zich aan bij de Club van Herstarters. Intussen meldt zich ergens ver weg een lange, donkere snuiter bij een afgelegen boerderijtje en die blijkt me toch handig met een zeis! Dat komt de boerenweduwvrouw goed uit, want er moet nodig worden gemaaid…
Met de Dood der Ratten, Mevrouw Koek en… nieuwe sokjes
