Nederland heeft een literaire vertaaltraditie waar menig
ander land jaloers op is. Toch is er met veel vertalingen
wel iets aan de hand. Ze haperen, slepen zich moeizaam
voort of bevatten ronduit onbegrijpelijke passages.
Daardoor laten vertalingen zich niet altijd lezen
als wat ze zouden moeten zijn: soevereine Nederlandstalige
teksten.
Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk laat Maarten Steenmeijer
zien waar en waarom het fout gaat, en stelt hij een aantal fundamentele
vragen: wat is literair vertalen eigenlijk? Hoe verhoudt de stijl van de vertaling
zich tot de stijl van het origineel? Is een vertaler te vergelijken met
een uitvoerend musicus, zoals je vaak hoort zeggen? En wat is precies
de taak van de vertaler?
Schrijven als een ander is een bevlogen pleidooi voor het literair vertalen,
dat in ons culturele leven en ons onderwijs een veel te bescheiden
plaats inneemt.
ander land jaloers op is. Toch is er met veel vertalingen
wel iets aan de hand. Ze haperen, slepen zich moeizaam
voort of bevatten ronduit onbegrijpelijke passages.
Daardoor laten vertalingen zich niet altijd lezen
als wat ze zouden moeten zijn: soevereine Nederlandstalige
teksten.
Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk laat Maarten Steenmeijer
zien waar en waarom het fout gaat, en stelt hij een aantal fundamentele
vragen: wat is literair vertalen eigenlijk? Hoe verhoudt de stijl van de vertaling
zich tot de stijl van het origineel? Is een vertaler te vergelijken met
een uitvoerend musicus, zoals je vaak hoort zeggen? En wat is precies
de taak van de vertaler?
Schrijven als een ander is een bevlogen pleidooi voor het literair vertalen,
dat in ons culturele leven en ons onderwijs een veel te bescheiden
plaats inneemt.
