In een kosmische space-opera blijkt de prinses van een enorm ruimterijk de enige die de kracht van een zon in zich kan herbergen om een onverslaanbare vijand terug te dringen. Maar hoe dan met de opvolging van de troon?
Als de AI’s van nu tot de conclusie komen dat de mens het grote probleem is, wie moet dát dan weer oplossen? De migrant, natuurlijk.
Wat als alle bloemen samen dimensies van kleur vormen die worden bedreigd door de bijensterfte? Dan moet natuurlijk een expeditie naar de grote buitenwereld worden opgezet.
In de novelle Schrödingers Planeet komen buitenaardse wezens erachter dat alle complottheorieën op waarheid zijn gebaseerd. Uiteindelijk worden ze daar zelf het slachtoffer van.
Deze en negen andere korte verhalen behandelen ernstige onderwerpen met een luchtige literaire toets. ‘Omdat,’ zo zeiden ze, ‘het universum een slechte grap is, waarvan we de clou pas bij de dood te horen krijgen. Lach dan ook nu, nu het nog kan, in het oog van de ander. Lach bij elke kans, want straks kan het niet meer.’