Toch wordt op Marsman een beetje meewarig neergekeken, vooral door de professionele poëziewegers. De laatste decennia is hij gedegradeerd naar de tweede divisie. Hij is een naam die je zou moeten leren op school als er nog onderwijs zou worden gegeven, maar de communis opinio beschouwt hem als minderwaardig aan collega's en interbellumgenoten als Leopold, Boutens, Bloem, Van Ostaijen, Nijhoff en Slauerhoff.
Het is de hoogste tijd dat daar verandering in komt. Marsman is de schepper van een angstig vitaal, trefzeker puberaal, consistent veranderend oeuvre dat thuishoort in de eredivisie van de Nederlandse poëzie. In deze eigenzinnige keuze uit Marsmans Verzameld werk verschaft Ilja Leonard Pfeijffer hem de plaats in onze letterkunde die hem toekomt en geeft hij lezers de kans (al dan niet hernieuwd) kennis te maken met de poëzie van een van onze grootste dichters.