Sontag zou Nunez, die mettertijd een succesvol schrijfster werd, diepgaand beïnvloeden. Ze stak de mensen om haar heen als vanzelf aan met haar vele culturele en intellectuele passies. In deze indringende, intieme herinneringen, die ruim zes jaar na Sontags dood verschenen, benoemt Nunez haar dankbaarheid voor het feit dat ze al jong ‘iemand die zo’n verheven, niet-ironische kijk had op het beroep van schrijver’ als voorbeeld heeft mogen hebben.