Een genadeloze roman over vergetelheid en vergeefsheid.
Brussel, vandaag.
Een man gaat op zoek naar een naamloze vrouw die in de jaren twintig model stond voor het standbeeld van de verzetsheldin Gabrielle Petit. Hij verliest zich in archieven en bibliotheken. Maar in de straten en de stiltes van de stad komt hij vooral zichzelf tegen. Hij stoot op herinneringen aan Claire, de danseres bij wie hij zo volmaakt alleen kon zijn. Hij blijft denken aan Lode, de fotograaf die zijn laatste grote vriend was. Altijd maar dat geheugen dat knaagt en jankt als een hond in de nacht. En de regen, altijd de regen. Nergens wanhopiger dan in Brussel. Tot een ontmoeting met een intrigerende dame hem het licht weer doet zien.
In een taal die zowel lyrisch als lucide is, heeft David Van Reybrouck met Slagschaduw een roman van formaat geschreven.
Brussel, vandaag.
Een man gaat op zoek naar een naamloze vrouw die in de jaren twintig model stond voor het standbeeld van de verzetsheldin Gabrielle Petit. Hij verliest zich in archieven en bibliotheken. Maar in de straten en de stiltes van de stad komt hij vooral zichzelf tegen. Hij stoot op herinneringen aan Claire, de danseres bij wie hij zo volmaakt alleen kon zijn. Hij blijft denken aan Lode, de fotograaf die zijn laatste grote vriend was. Altijd maar dat geheugen dat knaagt en jankt als een hond in de nacht. En de regen, altijd de regen. Nergens wanhopiger dan in Brussel. Tot een ontmoeting met een intrigerende dame hem het licht weer doet zien.
In een taal die zowel lyrisch als lucide is, heeft David Van Reybrouck met Slagschaduw een roman van formaat geschreven.
