Na een mensonterende bevalling in 1982 behoudt Rosa chronische pijnen en beperkingen.
Ze vertelt over haar gevecht tegen de medicijnverslaving,de ervaringen met het medisch tuchtcollege en de witte jassen. Ook schroomt ze niet te onthullen welke impact dit op haar gezinsleven heeft gehad.
Recensie: Bloem maakt in ‘Slecht bevallen’goed gebruik van psychologische elementen zoals onzekerheden, zelfoverschatting, twijfels,angsten, eenzaamheid en verantwoordelijkheden.
Ondanks het zware onderwerp, wordt het boek nergens zwaar op de hand. Dat komt door de introspecties van Bloem. Ze neemt het alternatieve circuit op de korrel, hoewel ze geen
middel onbeproefd laat.
De schrijfster relativeert, ontroert, en roept daardoor bewondering op voor de manier waarop ze uiteindelijk alle tegenslagen weet te overwinnen. Ik heb diep respect voor haar
kracht en haar innerlijke drang om de hoop niet op te geven, maar uiteindelijk moest ze tot de conclusie komen dat hoop vervangen moest worden door acceptatie. De schrijfster
hanteert een luchtige en prettige schrijfstijl. Ze moraliseert niet, maar laat het aan de lezer over om een oordeel te vellen. Wel maakt ze duidelijk dat humor en liefde haar erdoorheen hebben gesleept.
Stiny Huizing, auteur
Ze vertelt over haar gevecht tegen de medicijnverslaving,de ervaringen met het medisch tuchtcollege en de witte jassen. Ook schroomt ze niet te onthullen welke impact dit op haar gezinsleven heeft gehad.
Recensie: Bloem maakt in ‘Slecht bevallen’goed gebruik van psychologische elementen zoals onzekerheden, zelfoverschatting, twijfels,angsten, eenzaamheid en verantwoordelijkheden.
Ondanks het zware onderwerp, wordt het boek nergens zwaar op de hand. Dat komt door de introspecties van Bloem. Ze neemt het alternatieve circuit op de korrel, hoewel ze geen
middel onbeproefd laat.
De schrijfster relativeert, ontroert, en roept daardoor bewondering op voor de manier waarop ze uiteindelijk alle tegenslagen weet te overwinnen. Ik heb diep respect voor haar
kracht en haar innerlijke drang om de hoop niet op te geven, maar uiteindelijk moest ze tot de conclusie komen dat hoop vervangen moest worden door acceptatie. De schrijfster
hanteert een luchtige en prettige schrijfstijl. Ze moraliseert niet, maar laat het aan de lezer over om een oordeel te vellen. Wel maakt ze duidelijk dat humor en liefde haar erdoorheen hebben gesleept.
Stiny Huizing, auteur
