Len Deighton haat de oorlog. Toch schrijft hij er voortdurend over; over soldaten, of liever: mensen die betrokken zijn geraakt in wat men krijgshandelingen pleegt te noemen. Want dat bedoelt Deighton met zijn bizarre en ontnuchterende verhalen: soldaten bestaan niet, alleen mensen die deze rol krijgen opgedrongen. Soldaten sterven niet, maar mensen wel... In deze dertien juwelen van korte-verhaalkunst betoont Deighton zich de geweldige thrillerauteur die met een enkel woord, of een enkel losgemaakt feit de realiteit een dubbele bodem geeft en daarmee een spanning en horror oproept die de lezer in zijn greep gevangen houdt. Gruwelijk zijn deze verhalen, grotesk soms en tragikomisch. Maar in elk ervan herkent men de compassie, klinkt het taaie verzet door tegen de onmenselijke oorlogssituatie, tegen de tot ritueel geworden robotachtige wrredheid van het soldatendom.
