De verhalen in Souffleurs van de duivel zijn nauwelijks na te vertellen. Een bonte stoet van personages komt voorbij: moordenaars, waaronder een kind, oma's, kleinzonen, wetenschappers, een man met vijf vrouwen, vrouwen die wel en vrouwen die geen kinderen willen. Of het nu gaat om de inwisselbaarheid van liefde, de quantummechanica, het opvrolijken van ernstig zieke kinderen, een reis naar Boedapest; in alle verhalen blijkt dat de personages, ondanks soms grote verschrikkingen, standhouden door hun gevoel voor humor, door hun geloof in de lichtheid van het alledaags bestaan. 'Het was onmogelijk dat alles goed zou komen, maar het was ook onmogelijk, dat alles altijd slecht zou gaan. De dingen wisselen elkaar af in en om ons heen en dat maakt ons allemaal gemiddeld.' Het is een waarheid waarmee redelijk goed valt te leven voor wie blijft denken, voelen en experimenteren.
